به نام الله
«و هنگامی که به ملائکه گفتیم به آدم سجده کنید پس سجده کردند مگر ابلیس که نپذیرفت و از کافران بود.»
جایگاه چنین انسانی که شایسته ی سجده ی ملائکه است در عالم هستی کجاست؟
این آدم چه شاخصه ای دارد که ملائکه در مقام پُرسِش ، از حضرت الله سوال می کنند که آیا موجودی را در زمین قرار می دهی که به فساد و تباهی برخیزد، و به ناحق خون ریزی کند، حال آنکه ما تو را همواره با ستایشت تسبیح می گوییم؟
و خداوند می فرماید :«اسراری می دانم که شما نمی دانید»
این اسرار الهی چیست؟
آیا غیر از این است که هیچ آفریده ای تحمل پذیرش کل اسماء الهی ، یعنی «الله» را ندارد، مــــگر انسان؟
و فرشتگان که به مقام قرب حق نزدیک اند هرکدام توانایی اظهار یکی از اسماء الهی را دارند حال آنکه انسان تمام اسماء الهی را عرضه کرد و لایق سجده ای شد که همه ی موجودات در هستی همواره او را سجده می کنند. این انسان همانی است که خداوند درباره اش فرمود:«به یقین خلیفه ای در زمین قرار می دهم»
انسانی که توانایی ظهور تمامی اسماء الهی را دارد، انسان کامل است. اما هر انسان کاملی خلیفه ی الهی در زمین نیست. رسیدن به مقام خلیفه ی الهی به صورت تکوینی امکان پذیر است. و مقام خلیفه ی الهی مقام امامت است.و هر انسان کاملی نمی تواند امام باشد .هر چند همه ی انسان ها توانایی بالقوه ی آن را دارند که انسان کامل شوند اما مقام امامت نیازمند آن است که از ابتدا دارای عصمت و کمال باشد تا بتواند در تمام برهه ها نیازهای معنوی بشریت را پاسخگو باشد.
چرا که جایگاه امام در هستی جایگاه هدایت است، جایگاه واسطه ی فیض است.لذا لازم است امامت از ابتدا(یعنی قبل از خلقت در دنیا) در این مقام باشد همانطور که امامان در برهه ای از تاریخ به مقام امامت و ولایت رسیده اند اما از ابتدا دارای عصمت بوده اند. لذا امامت انتصابی نیست بلکه دستور مستقیم پروردگار است. محور هستی در زمین مقام امامت است. چرا که او خلیفه و جانشین مستقیم و بلاواسطه ی حق است. و دیگر انسان ها به تبع نزدیکی به امامت در محوریت هستی قرار می گیرند یعنی به هر میزان که بتوانند صفات و اسماء الهی را به ظهور برسانند به مقام امام(که مقام وحدت مطلقه است) نزدیک می شوند. امام الگوی کامل انسان هاست. غایت رشد آدمی و نهایت کمال انسان است.
هرجا که انسان ها هدف و غایتشان را در حقیقت نوری امام یافتند و با نظر به آن سو قدم در ره کمال نهادند، بالیدند و شکوفا شدند. در طول تاریخ وارستگانی بوده اند که با نگاه الگویی و غایت گرا به امام و به عنوان قلب هستی، به وصال حق دست یافته اند اما هیچ گاه تمدنی بر مبنای تمام واقعیات هستی به وجود نیامده است. (تمدنی که بتواند مسیری باشد برای رشد بشریت؛ تمدنی که هدفش نیل به کمال و وصال حق باشدو طالبان وصال بتوانند زیر سایه ی چنین تمدنی بنده ی حق باشند.)تمدنی که خلیفه ی الهی محور آن باشد و برگرد قلب هستی بچرخد. قلب هستی که با امام می تپد؛ امامی که ظهور خدای رحمان است ظهور رحیم است حکیم است علیم است و ... و در جامعیت تمام این اسماء، امامی که ظهور الله است.
سازوکارهای زندگی، گزاره های اجتماعی، ارکان جامعه و در نگاه کلان تمدن ها، هیچ گاه به گونه ای نبوده اند که قلب ها را به سوی هستی مطلق سوق دهند و حتی امکان مدیریت امام را که بخشی از امامت تشریعی است را نداشته اند . تمدنی که انقلاب اسلامی ایران داعیه دار آن است متکی بر روح هستی است، متکی بر فطرت بشری است.
و آن جا که گفته می شود انسان محور است مقصود چنین انسانی است که بلاواسطه وصل به حق است و واسطه ی فیض هستی می باشد. تمدنی که هم اکنون بر جهان سیطره دارد، تمدنی است متکی بر مادیات؛ متکی بر غرایز؛( البته غرایز فی نفسه پست و حقیر نیست بلکه بسته به جهت ان معنا پیدا می کند. در تمدن الهی هم غرایز جایگاه خود را دارد و به آن پاسخ داده می شود اما هدف نیست در حالیکه در تمدن غرب، همّ و غم انسان غرایز است. در حقیقت انسان در خدمت غرایز درآمده است.) تمدن غرب متکی بر رذایل پست حیوانی است لذا وقتی غرب می گوید انسان محور است مقصودش حیوانی است که خاصیتش بلعیدن است و راه کمال را در کسب رذایل به خوبی پیموده است غایت غرب چنین انسانی است که غایتش شیطان است.(آنگاه که شیطان به انسان کامل سجده نمی کند قسم یاد می کند که انسان ها را از راه حق باز دارد و به سجده ی خودش بگمارد.)
تمدن غرب با خواباندن فطرت پاک بشری و ایجاد غفلت ، بستر نیل به سوی رذایل را فراهم می سازد. خاصیت مادیات صرف این است که کسب معنویات را ناممکن می سازد. اما معنویات چون وجودی برتر از مادیات دارند با سیر به سوی آن یعنی معنویات به مادیات نیز خواهیم رسید. تمدن الهی تمام جنبه های انسان را رشد می دهد چرا که امام، هادیِ آن است و تنها خداوند از نیاز ها و ابعاد موجودی که آفریده است با خبر است و به امام نیز چنین قدرتی داده و او را به امر هدایت گماشته است .
تنها تمدن الهی است که می تواند قلب ها را به سمت هدایت امام بکشاند و تنها ایران پیشقراول ایجاد چنین تمدنی است.
والسلام
07/06/1392
